Του Δημήτρη Σελετόπουλου
Πριν από μερικά χρόνια ως παίκτης του Αρη Κάμπου αντιμετώπισα στην Γ Εθνική την ομάδα του Αργοστολίου, η οποία απαρτιζόταν από "παιδιά" σαν εμάς (Αποστόλης Ρέτσης, Χρήστος Δήμου, Κώστας Δήμου) που έκαναν την πλάκα τους. Η ομάδα μάλιστα είχε τερματίσει στην 3η θέση πίσω από Αρη Κάμπου και Περιστέρι (παραλίγο δηλαδή να ανέβει).
Είχε αυτό το παρείστικο που έχουν όλες οι ομάδες αυτού του είδους (πρόσφατο παράδειγμα ο Υδραικός).
Αργότερα, αποφασίστηκε από τους ιθύνοντες, να δοθεί προτεραιότητα στην ομάδα και να ανέβει τα σκαλοπάτια της επιτυχίας ένα ένα αλλά πολύ γρήγορα, προκειμένου να φτάσει στην Α1.
Ομως η συγκεκριμένη κίνηση δεν συνδυάστηκε με την ανάπτυξη του αθλήματος στο νησί.
Φτιάχτηκε μια ομάδα από Αθηναίους κατά βάση παίκτες, οι οποίοι προπονούντο στην Αθήνα με Αθηναίο προπονητή, και μέχρι την άνοδο στην Α1, δεν είχαν ποτέ παίξει επίσημο παιχνίδι στο νησί.
Δυστυχώς, αυτή η κίνηση έχει επαναληφθεί στο παρελθόν με άσχημα στην συνέχεια αποτελέσματα για τους σύλλογους που το επιχείρησαν.
Υποδομές δεν έγιναν, αλλά η πρώτη ομάδα πέταγε από επιτυχία σε επιτυχία.
Ανέβηκε τις κατηγορίες εύκολα και στην Α1 αγωνίστηκε 2 σεζόν. Την 1η πήρε την 6η θέση και την 2η την 4η θέση και έπαιξε και στο φάιναλ 4 του κυπέλλου Ελλάδος.
Ομως αυτή η ρημάδα η ημιτονοειδής καμπύλη υπάρχει παντού και εφαρμόζεται πάντα. Εχει τα ανώτερα και τα κατώτερα σημεία της. Και αν δεν είσαι προετοιμασμένος για την πτωτική πορεία, προκειμένου να την αντιμετωπίσεις σωστά και να ετοιμάσεις την ανοδική που θα επανέλθει, τότε άστα να πάνε.
Το εγχείρημα των ανθρώπων της Κεφαλλονιάς τέτοιο έμοιαζε δυστυχώς.
Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν έπιασαν τόπο αφού οι επιτυχίες ήταν μεγάλες, και η ομάδα έπιασε ταβάνι. Ομως τα χρήματα τελειώνουν μέσα σε μια τρομερή κρίση όπως αυτή που περνάμε στην χώρα μας. Κι αν δεν έχεις δικούς σου παίκτες να σε στηρίξουν σε δύσκολες στιγμές, τότε παίρνεις αποφάσεις που δεν θέλεις αλλά για τις οποίες υποχρεώνεσαι.
Πριν λοιπόν από 3-4 ημέρες οι παίκτες που είχαν ήδη παραμείνει εκεί, άκουσαν ότι πλέον δεν δεσμεύονται από την ομάδα και είναι ελεύθεροι να φύγουν.
Ομάδα θα βρουν όλοι. Ηδη το έχουν κάνει οι περισσότεροι.
Ο αρχηγός Κατσιγιάννης πήγε στην Λαμία, όπως και ο Μπουρνάζος. Ο Πλατίδης, ο Χαραλαμπόπουλος και ο Παπαδόπουλος θα παίξουν στην Γλυφάδα. Ο Μητρόπουλος πήγε στο Καλαμάκι. Ο Ε. Δουδέσης στην Πόλαρ Μπίερς. Ο Π. Δουδέσης στην Ηλιούπολη. Ο Σαλάχας στον Εθνικό.
Οι υπόλοιποι επίσης θα βρουν ομάδα.
Πλέον στο Αργοστόλι δεν υπάρχουν παίκτες. Ελπίζω να μην βρεθεί κανείς στην πόλη και μπει στον πειρασμό να δηλώσει την ομάδα στην Α1. Πως θα παίξει? Με ποιούς παίκτες?
Η Α1 δεν αντέχει να έχει ομάδες σαν την περσινή Πάτρα που ήταν δεδομένο ότι θα έχανε όλα τα παιχνίδια, αν και πάλεψε κάμποσα χάνοντάς τα στο γκολ. Το πρωτάθλημά μας πρέπει να είναι ανταγωνιστικό. Τα 20-0 και τα 30-0 πρέπει αν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν. Η τουλάχιστον να περιοριστούν στο ελάχιστο.
Περιπτώσεις σαν του Αργοστολίου πάντως έχουν κατά καιρούς βγει αρκετές.
Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Στην Ιταλία ας πούμε στα τέλη της δεκαετίας του 80 η Αρεντζάνο δημιούργησε μια πολύ μεγάλη ομάδα με παίκτη της μάλιστα και τον Φάραγκο, και κατάφερε να κερδίσει ακόμα και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Αμέσως μετά πάντως διαλύθηκε.
Στην Γερμανία, πρωταθλήτρια αναδείχθηκε το 2005 αν θυμάμαι καλά, η Κάνσταντ, η οποία δεν κατέβηκε στο επόμενο πρωτάθλημα για οικονομικούς λόγους.
Στην Ιταλία πάλι στην δεκαετία του 90 η ομάδα που χάλασε πολλά χρήματα και πρωταγωνίστησε όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στην Ευρώπη κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν η Πεσκάρα. Οταν τα οικονομικά προβλήματα μεγάλωσαν, αφέθηκε στην τύχη της φτάνοντας πολύ χαμηλά.
Στην Ελλάδα η πρώτη ομάδα που την "πάτησε" ήταν η Χαλκίδα, που ο τότε πρόεδρός της ήθελε τίτλο αλλά η 4η θέση δεν του "έκανε". Τελικά σταμάτησε να την χρηματοδοτεί, η ομάδα δεν δούλεψε στις υποδομές και τελικά έφτασε σε σημείο διάλυσης, αφού τελικά κατέληξε μέχρι και την 3η εθνική.
Η Χίος επίσης, από τον τελικό των πλέι οφ το 1997, κινδύνευσε να πέσει τις επόμενες χρονιές, κερδίζοντας την παραμονή της στο τσακ, αφού ο τότε χρηματοδότης της ομάδας αποχώρησε. Το ίδιο κινδυνεύει να πάθει και τώρα, αλλά πλέον έχει επανέλθει η καλή δουλειά στις υποδομές και οι Χιώτες θα επανέλθουν στο προσκήνιο πολύ γρήγορα.
Αλλο τρανό παράδειγμα ο Εθνικός που ξαφνικά από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος, όταν αποχώρησε ο χρηματοδότης, υποβιβάστηκε αμέσως στην Α2. Ομως ο Εθνικός έχει όνομα και ανθρώπους από πίσω που στήριξαν την ανάκαμψη, και τώρα πλέον είναι και πάλι στην Α1 και με καλές προοπτικές.
Με αυτό πάντως το δεδομένο, όλα δείχνουν ότι η Λαμία θα ανέβει στην Α1.
Και από πίσω καιροφυλαχτεί το Καλαμάκι που έχει κρατήσει την ίδια με πέρυσι ομάδα, και μάλιστα έχει προσθέσει 3 πολύ καλούς παίκτες με τους οποίους αν τελικά ανέβει κι αυτό στην Α1, θα δείχνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικό στους υπόλοιπους.
Στο Καλαμάκι λοιπόν, έχουν ήδη πάει οι Μητρόπουλος από το Αργοστόλι, Πρωτονοτάριος και Χατζηδάκης από την Βουλιαγμένη, ενώ αποχωρεί ο τερματοφύλακας Πανής για σπουδές στην Ολλανδία, αλλά σε αντίπαλη ομάδα από αυτή του Ε. Δουδέση (Ουτρέχτη).
Το Καλαμάκι βέβαια περιμένει να δει τι θα γίνει με τα Χανιά, και αν αυτά δηλώσουν συμμετοχή στο νέο πρωτάθλημα. Οι φήμες λένε ότι κάτι τέτοιο θα αποφασιστεί εντός της εβδομάδας.
Είχε αυτό το παρείστικο που έχουν όλες οι ομάδες αυτού του είδους (πρόσφατο παράδειγμα ο Υδραικός).
Αργότερα, αποφασίστηκε από τους ιθύνοντες, να δοθεί προτεραιότητα στην ομάδα και να ανέβει τα σκαλοπάτια της επιτυχίας ένα ένα αλλά πολύ γρήγορα, προκειμένου να φτάσει στην Α1.
Ομως η συγκεκριμένη κίνηση δεν συνδυάστηκε με την ανάπτυξη του αθλήματος στο νησί.
Φτιάχτηκε μια ομάδα από Αθηναίους κατά βάση παίκτες, οι οποίοι προπονούντο στην Αθήνα με Αθηναίο προπονητή, και μέχρι την άνοδο στην Α1, δεν είχαν ποτέ παίξει επίσημο παιχνίδι στο νησί.
Δυστυχώς, αυτή η κίνηση έχει επαναληφθεί στο παρελθόν με άσχημα στην συνέχεια αποτελέσματα για τους σύλλογους που το επιχείρησαν.
Υποδομές δεν έγιναν, αλλά η πρώτη ομάδα πέταγε από επιτυχία σε επιτυχία.
Ανέβηκε τις κατηγορίες εύκολα και στην Α1 αγωνίστηκε 2 σεζόν. Την 1η πήρε την 6η θέση και την 2η την 4η θέση και έπαιξε και στο φάιναλ 4 του κυπέλλου Ελλάδος.
Ομως αυτή η ρημάδα η ημιτονοειδής καμπύλη υπάρχει παντού και εφαρμόζεται πάντα. Εχει τα ανώτερα και τα κατώτερα σημεία της. Και αν δεν είσαι προετοιμασμένος για την πτωτική πορεία, προκειμένου να την αντιμετωπίσεις σωστά και να ετοιμάσεις την ανοδική που θα επανέλθει, τότε άστα να πάνε.
Το εγχείρημα των ανθρώπων της Κεφαλλονιάς τέτοιο έμοιαζε δυστυχώς.
Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν έπιασαν τόπο αφού οι επιτυχίες ήταν μεγάλες, και η ομάδα έπιασε ταβάνι. Ομως τα χρήματα τελειώνουν μέσα σε μια τρομερή κρίση όπως αυτή που περνάμε στην χώρα μας. Κι αν δεν έχεις δικούς σου παίκτες να σε στηρίξουν σε δύσκολες στιγμές, τότε παίρνεις αποφάσεις που δεν θέλεις αλλά για τις οποίες υποχρεώνεσαι.
Πριν λοιπόν από 3-4 ημέρες οι παίκτες που είχαν ήδη παραμείνει εκεί, άκουσαν ότι πλέον δεν δεσμεύονται από την ομάδα και είναι ελεύθεροι να φύγουν.
Ομάδα θα βρουν όλοι. Ηδη το έχουν κάνει οι περισσότεροι.
Ο αρχηγός Κατσιγιάννης πήγε στην Λαμία, όπως και ο Μπουρνάζος. Ο Πλατίδης, ο Χαραλαμπόπουλος και ο Παπαδόπουλος θα παίξουν στην Γλυφάδα. Ο Μητρόπουλος πήγε στο Καλαμάκι. Ο Ε. Δουδέσης στην Πόλαρ Μπίερς. Ο Π. Δουδέσης στην Ηλιούπολη. Ο Σαλάχας στον Εθνικό.
Οι υπόλοιποι επίσης θα βρουν ομάδα.
Πλέον στο Αργοστόλι δεν υπάρχουν παίκτες. Ελπίζω να μην βρεθεί κανείς στην πόλη και μπει στον πειρασμό να δηλώσει την ομάδα στην Α1. Πως θα παίξει? Με ποιούς παίκτες?
Η Α1 δεν αντέχει να έχει ομάδες σαν την περσινή Πάτρα που ήταν δεδομένο ότι θα έχανε όλα τα παιχνίδια, αν και πάλεψε κάμποσα χάνοντάς τα στο γκολ. Το πρωτάθλημά μας πρέπει να είναι ανταγωνιστικό. Τα 20-0 και τα 30-0 πρέπει αν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν. Η τουλάχιστον να περιοριστούν στο ελάχιστο.
Περιπτώσεις σαν του Αργοστολίου πάντως έχουν κατά καιρούς βγει αρκετές.
Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Στην Ιταλία ας πούμε στα τέλη της δεκαετίας του 80 η Αρεντζάνο δημιούργησε μια πολύ μεγάλη ομάδα με παίκτη της μάλιστα και τον Φάραγκο, και κατάφερε να κερδίσει ακόμα και το Κύπελλο Κυπελλούχων. Αμέσως μετά πάντως διαλύθηκε.
Στην Γερμανία, πρωταθλήτρια αναδείχθηκε το 2005 αν θυμάμαι καλά, η Κάνσταντ, η οποία δεν κατέβηκε στο επόμενο πρωτάθλημα για οικονομικούς λόγους.
Στην Ιταλία πάλι στην δεκαετία του 90 η ομάδα που χάλασε πολλά χρήματα και πρωταγωνίστησε όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και στην Ευρώπη κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν η Πεσκάρα. Οταν τα οικονομικά προβλήματα μεγάλωσαν, αφέθηκε στην τύχη της φτάνοντας πολύ χαμηλά.
Στην Ελλάδα η πρώτη ομάδα που την "πάτησε" ήταν η Χαλκίδα, που ο τότε πρόεδρός της ήθελε τίτλο αλλά η 4η θέση δεν του "έκανε". Τελικά σταμάτησε να την χρηματοδοτεί, η ομάδα δεν δούλεψε στις υποδομές και τελικά έφτασε σε σημείο διάλυσης, αφού τελικά κατέληξε μέχρι και την 3η εθνική.
Η Χίος επίσης, από τον τελικό των πλέι οφ το 1997, κινδύνευσε να πέσει τις επόμενες χρονιές, κερδίζοντας την παραμονή της στο τσακ, αφού ο τότε χρηματοδότης της ομάδας αποχώρησε. Το ίδιο κινδυνεύει να πάθει και τώρα, αλλά πλέον έχει επανέλθει η καλή δουλειά στις υποδομές και οι Χιώτες θα επανέλθουν στο προσκήνιο πολύ γρήγορα.
Αλλο τρανό παράδειγμα ο Εθνικός που ξαφνικά από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος, όταν αποχώρησε ο χρηματοδότης, υποβιβάστηκε αμέσως στην Α2. Ομως ο Εθνικός έχει όνομα και ανθρώπους από πίσω που στήριξαν την ανάκαμψη, και τώρα πλέον είναι και πάλι στην Α1 και με καλές προοπτικές.
Με αυτό πάντως το δεδομένο, όλα δείχνουν ότι η Λαμία θα ανέβει στην Α1.
Και από πίσω καιροφυλαχτεί το Καλαμάκι που έχει κρατήσει την ίδια με πέρυσι ομάδα, και μάλιστα έχει προσθέσει 3 πολύ καλούς παίκτες με τους οποίους αν τελικά ανέβει κι αυτό στην Α1, θα δείχνει ιδιαίτερα ανταγωνιστικό στους υπόλοιπους.
Στο Καλαμάκι λοιπόν, έχουν ήδη πάει οι Μητρόπουλος από το Αργοστόλι, Πρωτονοτάριος και Χατζηδάκης από την Βουλιαγμένη, ενώ αποχωρεί ο τερματοφύλακας Πανής για σπουδές στην Ολλανδία, αλλά σε αντίπαλη ομάδα από αυτή του Ε. Δουδέση (Ουτρέχτη).
Το Καλαμάκι βέβαια περιμένει να δει τι θα γίνει με τα Χανιά, και αν αυτά δηλώσουν συμμετοχή στο νέο πρωτάθλημα. Οι φήμες λένε ότι κάτι τέτοιο θα αποφασιστεί εντός της εβδομάδας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου