Ο νεαρός Γουίλσον που μόλις είχε μετακομίσει στην Αγγλία από την Ουαλία προσπαθούσε να προσαρμοστεί. Το ποδόσφαιρο και το ράγκμπι ήταν οι δικοί του κόσμοι. Εκεί δημιουργούσε, ξεσπούσε, έβρισκε ηρεμία. Όταν ο Ντένις Σκόφιλντ τον είδε, ήξερε ότι ο πιτσιρικάς ήταν φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα…
Ο Ράιαν Γκιγκς, αρχικά Ράιαν Γουίλσον, καθώς στη συνέχεια πήρε το όνομα της μητέρας του, έγινε πριν από τρεις μέρες 40 ετών και συνεχίζει ως παίκτης-μέλος του τεχνικού επιτελείου να κοσμεί το αγγλικό ποδόσφαιρο με την παρουσία του. Με 13 Πρωταθλήματα, 953 συμμετοχές και 168 γκολ αποτελεί τη ζωντανή ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Ο Ντένις Σκόφιλντ μοίραζε το γάλα στη γειτονιά και δούλευε παρτ-τάιμ ως σκάουτ της Σίτι. Από την πρώτη στιγμή, κατάλαβε ποιον έχει μπροστά του. Ακολουθεί η διήγησή του στο BBC για τον σπουδαίο Ουαλό.
«Ήμουν γαλατάς εκείνες τις μέρες, το οποίο ήταν βολικό, γιατί μετά τη διανομή πάρκαρα και παρακολουθούσα τα παιδιά να παίζουν για τις ομάδες των σχολείων τους. Ένα τέτοιο σχολείο ήταν το δημοτικό του Γκρόσβερι Ρόουντ στο Σουίντον. Όπως περνούσα, είδα κάποιους μαθητές να περνούν έξω από μια πόρτα με τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια και αποφάσισα να τους παρακολουθήσω. Είχαν έναν εννιάχρονο που έτρεχε σαν γαζέλα και ήταν δυναμίτης με τη μπάλα.
Το όνομά του ήταν Ράιαν Γουίλσον. Ρώτησα αν οι γονείς του παρακολουθούσαν το ματς και μου έδειξε τη μητέρα του. Συστήθηκα σαν κάποιος που τρέχει τη νεανική ομάδα των Ντινς και τις Λέιντις FC και ρώτησα αν ο Ράιαν θα ενδιαφερόταν να παίξει στην ομάδα μου. Ήταν θετική και εξήγησε ότι η οικογένεια μόλις είχε μετακομίσει από την Ουαλία και προσπαθούσε να προσαρμοστεί. Στην επόμενή μας προπόνηση τον πήρα από το σπίτι του μαζί με τον νεαρό αδερφό του Ρόντρι, ξέροντας ότι έχω κάτι το ιδιαίτερο στα χέρια μου.
Ακόμα και σε αυτή την ηλικία ήξερα ότι ήταν πολύτιμος. Ο πατέρας του είχε δείξει μεγάλη κλάση στο ράγκμπι και ο νεαρός Ράιαν είχε πάρει την ταχύτητά του και την ισορροπία να περνάει ανάμεσα από ανθρώπους σαν να μην υπήρχαν εκεί. Ήμουν προπονητής και σκάουτ για πάνω από 50 χρόνια και αυτός ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο που είχα δει. Είχε ικανότητα, κοντρόλ και κίνησε και ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα. Είχα δει τον Στάνλεϊ Μάθιους να παίζει και είχε τα ίδια χαρακτηριστικά. Είχε φυσικό χάρισμα και επίσης έπαιζε ράγκμπι για το σχολείο του, έχοντας προσελκύσει το ενδιαφέρον από τη Γουίγκαν και τη Σεντ Χέλενς, που και οι δύο των ήθελαν.
Ο μπαμπάς του ζούσε στην Ουαλία, οπότε μερικές φορές ήμουν ο μόνος που μπορούσε να του δώσει ανδρικές συμβουλές. Του είπα ότι αν έχει προβλήματα ή αν θέλει απλά να μιλήσει σε κάποιον ήμουν εκεί. Ένιωθα πράγματι σαν πατέρας μερικές φορές, αλλά ήταν ένα παιδί υπόδειγμα. Μπορεί να μοιάζει ντροπαλός, αλλά δεν ήταν. Πάντα ήταν ομιλητικός όταν γίνονταν ποδοσφαιρικές ζητήσεις, ή με θέμα το άλλο αγαπημένο του σπορ, το ράγκμπι. Όταν ήταν παιδί δεν τον άκουσα ποτέ να μιλάει για κάτι άλλο, ούτε καν για κορίτσια.
Φτάσαμε στον τελικό Κυπέλλου Κ-16 και παρότι ο Ράιαν ήταν μόλις 14, ήξερα ότι για να κερδίσουμε έπρεπε να αγωνιστεί. Μόλις είχε υπογράψει στη Γιουνάιτεντ, οπότε έπρεπε να πάρω ειδική άδεια από τον Άλεξ Φέργκιουσον για να παίξει. Συμφώνησε, αλλά είπε ότι θα ήταν η μοναδική φορά που θα το επέτρεπε. Ο Ράιαν ήταν πρωταγωνιστής και σημείωσε το γκολ της νίκης, περνώντας τρεις ή τέσσερις αντιπάλους. Μία από τις πιο καλές αναμνήσεις μου είναι ο Ράιαν να τρέχει προς σε μένα μετά το γκολ και να με αγκαλιάζει.
Κάποιοι αντίπαλοι συχνά έρχονταν σε μένα πριν το παιχνίδι και με ρωτούσαν αν ο Ράιαν θα παίξει. Γελούσα, επειδή ήταν μόλις εννιά ή δέκα. Αν δεν ήταν διαθέσιμος, απογοητεύονταν επειδή ήθελαν να πουν ότι έπαιξαν με ένα μελλοντικό αστέρα.
Ως σκάουτ και οπαδός της Μάντσεστερ Σίτι ήθελα ο Ράιαν να υπογράψει για αυτούς, αλλά ήξερα ότι δεν μπορούσε να γίνει τίποτα μέχρι να γίνει 14 ετών. Όταν έγινε 14, έμαθα ότι ο Σερ Άλεξ και ο επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ της Γιουνάιτεντ, Τζο Μπράουν, ήταν στο κατόπι του. Προειδοποίησα τη Σίτι να στείλει κάποιους στο σπίτι του, αλλά επέλεξαν να κάτσουν στο γραφείο και να περιμένουν εκεί τον Ράιαν. Ο Σερ Άλεξ πήγε απευθείας σπίτι του. Ο Ράιαν ήταν οπαδός της Γιουνάιτεντ και προς απογοήτευσή μου, υπέγραψε για αυτόν. Ήμουν οργισμένος με τη Σίτι και έκοψα τους δεσμούς μου μαζί της μετά από αυτό…»
Όσον αφορά το αν θα υπάρξει άλλος Ράιαν Γκιγκς; «Αμφιβάλλω. Το παιχνίδι αλλάζει και χαμηλώνει ταχύτητα. Ακόμα και η Άρσεναλ δεν παίζει με τέτοια ένταση που είχε ο Ράιαν στα καλά του. Όταν έτρεχε στα άκρα και συνέκλινε προς τα μέσα, κανείς δεν μπορούσε να τον αποκτήσει. Αν ξεκινούσε τώρα την καριέρα του, η Γιουνάιτεντ θα δυσκολευόταν να εξασφαλίσει την υπογραφή του. Η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης και κάθε σύλλογος στον κόσμο θα χρησιμοποιούσε τα δίκτυα σκάουτινγκ του για να τον αποκτήσει. Συχνά αναρωτιέμαι που θα ήταν η Σίτι αν τον είχε πάρει τότε…»
Επιμέλεια: Θάνος Σαρρής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου