Αποδείχτηκε ότι η πείνα και η διψα
αποτελούν το ...αναβολικό του πρωταθλητή. Ο Παναθηναϊκός πήρε τον τίτλο
της καλύτερης ομάδας στην Ελλάδα, νικώντας την καλύτερη ομάδα στην
Ευρώπη οκτώ μήνες μετά το πρώτο αίτημα για απόλυση του Πεδουλάκη, επτά
μήνες μετά την λαϊκή απαίτηση να επιστρέψει ο Μάικ Μπατίστ και να πάει
να κυνηγάει λιοντάρια στην Γκαμπόν ο Λάσμε, πέντε μήνες μετά την
απαίτηση του προπονητικού τιμ να φύγει ο γκρινιάρης Πάνκο και να έρθει ο
αθλητής Γκιστ.
Στο τέλος της ημέρας ο Παναθηναϊκός έγραψε ίσως την
μεγαλύτερη επιτυχία εντός των συνόρων της ιστορίας του, κατακτώντας το
πρωτάθλημα απέναντι σε έναν πολύ καλύτερο αντίπαλο στο ξεκίνημα, με μία
ομάδα η οποία συγκεντρώθηκε τον Αύγουστο και ακόμα και τον Μάιο
είχε...αφίξεις. Ένα σύνολο που προσπαθούσε απλά να μην διασυρθεί και
βρήκε τον τρόπο να θυμίσει λίγο τον Παναθηναϊκό του Γκμοχ στο ποδόσφαιρο
όταν το 84’ έλεγε «πάμε να σωθούμε» κι έπαιρνε πρωτάθλημα.
Ο Γκμοχ και ο Μπόζα
Ο Πεδουλάκης δεν είναι Γκμοχ και δεν είναι Μάλκοβιτς. Είναι ο εαυτός του και βρέθηκε στα καλύτερα όταν του δόθηκαν δύο μήνες να ετοιμαστεί για μία σειρά με μία ομάδα η οποία είχε αδυναμίες έχοντας παράλληλα την...πίστωση να αλλάξει όσους ξένους θέλει.
Το είπε και ο Παπανικολάου ότι οι νυν πρωταθλητές, είχαν πάντα έτοιμη την απάντηση σε ότι δούλευαν οι τέως. Όντως έπαιξε με το μυαλό του Ολυμπιακού, υποχρεώνοντάς τον να γίνει αυτός που θα αποδώσει καλό μπάσκετ, αλλά στην πραγματικότητα ήξερε ότι και με την θετική, για την ομάδα του, συγκυρία του τραυματισμού του Λο, όλα μπορούσαν να συμβούν.
3D ή Τσάρτσα;
Το 3ο παιχνίδι όμως δεν το πήρε η πείνα. Το πήρε η πείρα. Αν ο Διαμάντιδης θα έκανε ένα σπουδαίο παιχνίδι, ο Τσαρτσαρής έχει γράψει το όνομά του στο 33ο πρωτάθλημα. Αυτός ήταν η έκπληξη την οποία δεν κατάφερε να περιορίσει ο Ολυμπιακός. Εκεί κρίθηκαν όλα. Έρχεται από τον πάγκο ο Τσαρτσαρής και τελειώνει τον αγώνα με 14 πόντους κι έξι ασσίστ. Πώς να χάσεις;
Οι πρωταθλητές δεν έπαιξαν ούτε τρομερό μπάσκετ, ούτε κι έφτασαν ποτέ στο κόκκινο. Έβγαλαν αυτό που μπορούσαν κυρίως όμως έβγαλαν πείνα για τίτλο βρίσκοντας τον κατάλληλο αντίπαλο.
Οι άμυνες που έβγαλαν Λάσμε και Γκιστ είναι ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΠΟΤΕ. Ever για να καταλαβαίνουν και οι νεοέλληνες. Αυτές οι άμυνες δεν είναι μόνο αθλητών ή έξυπνων παικτών. Είναι ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να αποδείξουν στους καλύτερους ότι είναι ισάξιοι. Οι ...νεαροί του Παναθηναϊκού(Λάσμε 31, Γκιστ 27, Κάρι 33) αναζητούσαν τον πρώτο μεγάλο τίτλο της καριέρας τους.
Όπως είχε πετύχει πέρυσι ο Ολυμπιακός. Βεβαίως κάποιος θα πει δικαιολογημένα, ότι με δύο ευρωπαϊκά κι ένα πρωτάθλημα δεν έρχεται ο κορεσμός για Σλούκα, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Χάινς, Άντιτς. Αν δείτε το παιχνίδι τους όμως, θα καταλάβετε ότι δεν άντεξαν άλλη πίεση. Ήταν μία άδεια ομάδα η οποία έκανε την ανάγκη φιλότιμο να μην ηττηθεί. Δεν είναι παράλογο μετά από έναν χρόνο όπου κατακτήθηκαν τα πάντα να υπάρχει μία καθίζηση.
Το τονίσαμε από τον δεύτερο αγώνα, πως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτό τον τίτλο διότι ήταν πραγματικά κενός. Προσπάθησε βρήκε καλύτερη ομάδα απέναντί του, έχασε.
Ο παράγων Γιαννακόπουλος
Όλα τα μπράβο πάνω στον πρωταθλητή. Αποκλειστικά στον προπονητή, τους παίκτες και την διοίκησή του. Μην ξεχνάμε ότι έμειναν μόνοι τους στο ξεκίνημα της προσπάθειας αλλά στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αξίζει το μεγαλύτερο χειροκρότημα για την στήριξη στις επιλογές. Παράλληλα όμως ο ίδιος έχει πολλά να αλλάξει σε θέματα συμπεριφοράς για να μην ακυρώσει την παρουσία του και τα πολλά χρήματα που δαπανά. Ο κόσμος της ομάδας, στο live του contra.gr κατέστησε σαφές ότι τον θέλει να είναι ηγέτης του συλλόγου, όχι όμως με την παρούσα προσέγγιση.
Έναν θετικό λόγο για τους διαιτητές, που σφύριξαν αυστηρά 50-50 και ήταν οι καλύτεροι στην σειρά. Λογικό όταν υπάρχουν έμπειροι ρέφερι που σφυρίζουν για πρώτη φορά τελικούς(Ταβουλαρέας) και μετά από τέτοια διαδρομή δεν έχουν ανάγκη...επιβεβαίωσης ούτε χρωστάνε σε κανένα.
Ξεχάσαμε κάτι από τον τρίτο τελικό; Μπα, δεν λησμονήσαμε τίποτε που δεν θα ξανασυμβεί στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Τα λέμε και τα...κλαίμε τότε.
Ο Γκμοχ και ο Μπόζα
Ο Πεδουλάκης δεν είναι Γκμοχ και δεν είναι Μάλκοβιτς. Είναι ο εαυτός του και βρέθηκε στα καλύτερα όταν του δόθηκαν δύο μήνες να ετοιμαστεί για μία σειρά με μία ομάδα η οποία είχε αδυναμίες έχοντας παράλληλα την...πίστωση να αλλάξει όσους ξένους θέλει.
Το είπε και ο Παπανικολάου ότι οι νυν πρωταθλητές, είχαν πάντα έτοιμη την απάντηση σε ότι δούλευαν οι τέως. Όντως έπαιξε με το μυαλό του Ολυμπιακού, υποχρεώνοντάς τον να γίνει αυτός που θα αποδώσει καλό μπάσκετ, αλλά στην πραγματικότητα ήξερε ότι και με την θετική, για την ομάδα του, συγκυρία του τραυματισμού του Λο, όλα μπορούσαν να συμβούν.
3D ή Τσάρτσα;
Το 3ο παιχνίδι όμως δεν το πήρε η πείνα. Το πήρε η πείρα. Αν ο Διαμάντιδης θα έκανε ένα σπουδαίο παιχνίδι, ο Τσαρτσαρής έχει γράψει το όνομά του στο 33ο πρωτάθλημα. Αυτός ήταν η έκπληξη την οποία δεν κατάφερε να περιορίσει ο Ολυμπιακός. Εκεί κρίθηκαν όλα. Έρχεται από τον πάγκο ο Τσαρτσαρής και τελειώνει τον αγώνα με 14 πόντους κι έξι ασσίστ. Πώς να χάσεις;
Οι πρωταθλητές δεν έπαιξαν ούτε τρομερό μπάσκετ, ούτε κι έφτασαν ποτέ στο κόκκινο. Έβγαλαν αυτό που μπορούσαν κυρίως όμως έβγαλαν πείνα για τίτλο βρίσκοντας τον κατάλληλο αντίπαλο.
Οι άμυνες που έβγαλαν Λάσμε και Γκιστ είναι ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΠΟΤΕ. Ever για να καταλαβαίνουν και οι νεοέλληνες. Αυτές οι άμυνες δεν είναι μόνο αθλητών ή έξυπνων παικτών. Είναι ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να αποδείξουν στους καλύτερους ότι είναι ισάξιοι. Οι ...νεαροί του Παναθηναϊκού(Λάσμε 31, Γκιστ 27, Κάρι 33) αναζητούσαν τον πρώτο μεγάλο τίτλο της καριέρας τους.
Όπως είχε πετύχει πέρυσι ο Ολυμπιακός. Βεβαίως κάποιος θα πει δικαιολογημένα, ότι με δύο ευρωπαϊκά κι ένα πρωτάθλημα δεν έρχεται ο κορεσμός για Σλούκα, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Χάινς, Άντιτς. Αν δείτε το παιχνίδι τους όμως, θα καταλάβετε ότι δεν άντεξαν άλλη πίεση. Ήταν μία άδεια ομάδα η οποία έκανε την ανάγκη φιλότιμο να μην ηττηθεί. Δεν είναι παράλογο μετά από έναν χρόνο όπου κατακτήθηκαν τα πάντα να υπάρχει μία καθίζηση.
Το τονίσαμε από τον δεύτερο αγώνα, πως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτό τον τίτλο διότι ήταν πραγματικά κενός. Προσπάθησε βρήκε καλύτερη ομάδα απέναντί του, έχασε.
Ο παράγων Γιαννακόπουλος
Όλα τα μπράβο πάνω στον πρωταθλητή. Αποκλειστικά στον προπονητή, τους παίκτες και την διοίκησή του. Μην ξεχνάμε ότι έμειναν μόνοι τους στο ξεκίνημα της προσπάθειας αλλά στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αξίζει το μεγαλύτερο χειροκρότημα για την στήριξη στις επιλογές. Παράλληλα όμως ο ίδιος έχει πολλά να αλλάξει σε θέματα συμπεριφοράς για να μην ακυρώσει την παρουσία του και τα πολλά χρήματα που δαπανά. Ο κόσμος της ομάδας, στο live του contra.gr κατέστησε σαφές ότι τον θέλει να είναι ηγέτης του συλλόγου, όχι όμως με την παρούσα προσέγγιση.
Έναν θετικό λόγο για τους διαιτητές, που σφύριξαν αυστηρά 50-50 και ήταν οι καλύτεροι στην σειρά. Λογικό όταν υπάρχουν έμπειροι ρέφερι που σφυρίζουν για πρώτη φορά τελικούς(Ταβουλαρέας) και μετά από τέτοια διαδρομή δεν έχουν ανάγκη...επιβεβαίωσης ούτε χρωστάνε σε κανένα.
Ξεχάσαμε κάτι από τον τρίτο τελικό; Μπα, δεν λησμονήσαμε τίποτε που δεν θα ξανασυμβεί στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Τα λέμε και τα...κλαίμε τότε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου