ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ
Όταν ήμασταν
μικροί και ονειρευόμασταν ποια θα ήταν τα ιδανικότερα μέρη για να διεξαχθεί ένα
Παγκόσμιο Κύπελλο, πέρα από την Ελλάδα (με την προϋπόθεση ότι θα υπήρχε γήπεδο
που θα φιλοξενεί αγώνες στη... Μύκονο), είχαμε φυσικά κατά νου και τη Βραζιλία.
Ποδόσφαιρο και Κοπακαμπάνα είναι αλληλένδετα...
Κανείς δεν
μπορούσε να φανταστεί ότι το 2013, ένα χρόνο πριν η (δεύτερη) παιδική μας φαντασίωση
γίνει πραγματικότητα, οι ίδιοι οι Βραζιλιάνοι θα χρησιμοποιούσαν το ποδόσφαιρο
ως αφορμή για... επανάσταση.
Κανείς δεν
περίμενε ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, που δυσκολεύεται να ζήσει με τα
βασικά, θα μισούσε τον «βασιλιά των σπορ» και θα θεωρούσε τον Πελέ προδότη. Η
ζωή στη χώρα έχει γίνει πολύ σκληρή, με συνέπεια ακόμη και τα παιδιά να είναι
αμφίβολο αν προλαβαίνουν να ασχοληθούν με τα θεάματα, από τη στιγμή που δεν
έχουν τον άρτον τον επιούσιον.
Οι εικόνες
βίας τις μέρες που διεξάγεται το Κύπελλο Συνομοσπονδιών, με τις ειδικές
δυνάμεις της αστυνομίας να χρησιμοποιούν πλαστικές σφαίρες και «ληγμένα»
δακρυγόνα για να αντιμετωπίσουν τους διαδηλωτές, αποδεικνύουν ότι υπάρχουν πολύ
σοβαρότερα ζητήματα από το αν ο Νεϊμάρ θα μπορέσει να σηκώσει στις πλάτες του
τη «σελεσάο» και να την οδηγήσει στην κατάκτηση του τροπαίου.
Ουδείς
επίσης νοιάζεται για το αν θα πετύχει η διοργάνωση και αν θα τα καταφέρει η
Βραζιλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Εκπρόσωποι του πλούτου όπως ο Σεπ
Μπλάτερ και ο Ζακ Ρογκ είναι μισητές φιγούρες, οι οποίες ασχολούνται
αποκλειστικά με το οικονομικό όφελος των πολυεθνικών και επί της ουσίας δεν
νοιάζονται σοβαρά για τον αθλητισμό.
Δεν είναι
τυχαίο άλλωστε ότι αμφότεροι συνεργάζονται με κάθε άλλο παρά δημοκρατικά
καθεστώτα πλέον για να φέρουν εις πέρας τη δουλειά. Η FIFA ξεπέρασε σε έξοδα τα
δύο δις ευρώ για τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Νότιο Αφρική, όπου η
οικονομία της χώρας παραμένει εύθραυστη και οι υποσχέσεις περί ανάπτυξης πήγαν
περίπατο.
Ας μην
θυμηθούμε, βέβαια, τι συνέβη το 2004 στην Ελλάδα και τι ακολούθησε. Σε ποια
κατάσταση βρίσκονται σήμερα οι αθλητικές εγκαταστάσεις -και όχι μόνο- που
φιλοξένησαν τους αγώνες.
Αμελητέα
υποστηρίζουν και οι Αγγλοι ότι ήταν η κληρονομιά του Λονδίνου από τους
Ολυμπιακούς του 2012, που στοίχησαν το δεκαπλάσιο από όσο είχε αρχικά
υπολογιστεί, ενώ γενικότερα το παραμύθι περί έργων υποδομής και ανάπτυξης δεν
πουλάει άλλο, είτε το χρησιμοποιεί ο Μπλάτερ είτε ο Ρογκ είτε οποιοσδήποτε
πολιτικός ηγέτης.
Εν ολίγοις,
το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα δύο σημαντικότερα και πιο
εμπορικά αθλητικά γεγονότα, καταρρέουν κάτω από τα προσχήματα των «ισχυρών» και
τη φτώχεια των λαών. Και είναι γελοίο να ακούς από έναν άνθρωπο σαν τον Μπλάτερ
ότι «οι διαδηλωτές στη Βραζιλία απειλούν το πνεύμα, την ουσία και την
ακεραιότητα του ποδοσφαίρου». Σε μια χώρα όπου -έστω και αργά- αποδείχτηκε ότι
ο Ζοάο Χαβελάνζ, πρώην πρόεδρος της FIFA και ένα από τα μεγαλύτερα αφεντικά του
ποδοσφαίρου, ήταν επί δεκαετίες αγκαλιά με τη διαφθορά.
Πέρα από τη
βία λόγω των διαδηλώσεων από δύο εκατομμύρια κόσμο τις μέρες που διεξάγεται το
κύπελλο Συνομοσπονδιών, εκείνο που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να απασχολεί τους
κάθε λογής Μπλάτερ, είναι η απαξίωση προς το προϊόν. Ακόμη και οι βαριές
κουβέντες του Πελέ ότι «αυτοί που κάνουν τα επεισόδια είναι ληστές και
επικίνδυνοι άνθρωποι» ενδέχεται να προκαλέσουν πιο σοβαρά προβλήματα. Ο
Ρομάριο, που δεν κουβαλάει το μύθο του «μαύρου διαμαντιού», σχολίασε ότι «ο
Πελέ μπορεί να είναι ποιητής, αρκεί να έχει το στόμα του κλειστό». Και λίγα του
είπε...
Παράλληλα,
έντονα πολιτικοποιημένοι και συνειδητοποιημένοι για όσα συμβαίνουν,
παρουσιάστηκαν αρκετοί διεθνείς Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές, Ο Νταβίδ Λουίς, ο
Ντάνι Αλβες, ο Χουλκ και ο Φρεντ υποστήριξαν ανοιχτά τους διαδηλωτές, ενώ ο
Νεϊμάρ που δείχνει τελικά ότι έχει πλάτες για να σηκώσει τη φανέλα του ηγέτη,
κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι αγνοεί συνεχώς τις υποχρεώσεις της απέναντι στο
λαό της Βραζιλίας. Οπως καταλαβαίνετε, η δυναμική του μύθου Πελέ είναι
ιδιαίτερα περιορισμένη.
Το
ποδόσφαιρο ενώνει, όμως βασική προϋπόθεση για να υπάρχει, είναι να μπορεί να
ζει αξιοπρεπώς ο κόσμος. Οταν ο μέσος μισθός στη Βραζιλία είναι στα 234 ευρώ
και το κράτος δεν ασχολείται καθόλου με νοσοκομεία, σχολεία, συγκοινωνίες και
αποφασίζει να ξοδέψει γύρω στα 11 δις για το Παγκόσμιο Κύπελλο, οι ταραχές
είναι φυσικό επακόλουθο. Και τα χειρότερα είναι στο δρόμο κι έρχονται...
http://www.sentragoal.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου